۱۳۸۴/۸/۵

نوشتن کشف خویشتن است. در هنگام نوشتن، قادرم به افقهای آنچه در وجودم به طرزی صامت و رازآلود احساس می‌کنم، نزدیک شوم. من نیستم که کلمات را جاری می‌کنم، این کلمات هستند که مرا به جریان در می‌آورند.

۴ نظر:

  1. نوشتن کشف خویشتن است. خویشتن را کشف می کنی تا هر لحظه بدانی که لحظه ی قبل کجا را ترک کرده ای. نوشتن ترک خویشتن است.

    پاسخحذف
  2. زندگی بشر به طور "طبیعی"، یک شرایط "مصنوعی"ایجاد می کند:یعنی "طبیعت"انسان طوری است که "مصنوعا"محیط می سازد/مصنوعا قاعده تعیین می کند:این نیست که بشر بطور کاملا طبیعی بر ضد طبیعت حرکت می کند؟/حالا برای "گناه"نمی دانم چه تعریفی اینجا مد نظر است...چون اگر تعریف شرعی باشد،که می شود گفت خودش طبیعت است و تخطی از آن همان، شرع می شود:اگر انسان را طبیعتا لذتخواه یا "زمینی"بدانیم،به نوعی آن قواعد خطی خود تخطی از طبیعت اند:پارادوکس!/چون طبیعی بودن به طبیعت بر می گردد یا به قواعد اجتماعی یا شرع یا...؟/راستی کلمه ی مصنوعی "ساخته شده"را بیشتر به یاد می آورد تا"قرارداد شده"./مطلب تامل برانگیزی بود...در مورد مطلب پایین:من همیشه می گویم دنیا "قرار نبوده"چیز دیگری باشد که حالا بگویم "چرا"...به نظرم دنیای انسانی هم همانقدر گند است که طبیعت و کل زندگی و مرگ و...هر چی/واقعا چیزی برای نجات دادن-یافتن-وجود دارد؟...با آرزوی سرخوشی برای شما

    پاسخحذف
  3. این برای خانم ِنگین ِعزیز ِنه برای شخصِ شخیصِ میثم (:شاید دنیا قرار نبوده چیزی باشه، غیر از اینی که هست، ولی همیشه یه جای چرا برای اونی که هستیم باقیه!شاد باشید

    پاسخحذف
  4. این بالایی هم من بیدم

    پاسخحذف