فضای لطیف

[لُطفِ اول:]
مردی کاملا عادی، با چشمانی که اندکی بلاهت و مهربانی را توأمان دارد، با جثه‌ای لاغر و رنگ‌پریده، که با کودکان دائم شوخی و بازی می‌کند، می‌خندد و به آن‌ها لطف می‌ورزد: یک مهربانی ِ کاملا عادی و موردِ انتظار.

[لُطفِ دوم:]
مردی شُسته-رُفته، با کَلّه‌ای طاس و ابروها و چشمانی کشیده رو به بالا، که از آن‌‎ها غضب و شرارت و قلدری می‌ترواد، همراه با سبیلی تاب‌خورده و نوک‌تیز، و جُثه‌ای بسیار ورزیده و مهیب، با لباسی عجیب و رازآلود، که گویی برای قامتِ خون‌ریز ِ او دوخته شده، چنان بازیِ کودکان را نگاه می‌کند که هرلحظه گمان می‌بری؛ حالا وقت‌اش است که گردنی را بشکند، یا شکم ِ یکی را سفره کند. اما همین‌که کودکی خُرد از مقابل‌اش می‌گذرد، به مهربانی و عطوفت لبخندی می‌زند و دستِ پُرقدرت‌اش را به نرمی بر سر ِ کودک می‌کشد و از او می‌گذرد: جوشش ِ لطفی عظیم، بسیار عظیم‌تر از لطفِ پیشین، در فضایی نامُنتَظَر.