یک روز بلند شدم که بروم و لبانش را بمکم.

هوا هم آفتابی بود.

من هم یک ساعت زودتر بلند شده بودم.

ساعت هم نداشتم.

تن‌ام هم به شدت بو می‌داد.

یک روز بلند شدم که بروم و محکم به آغوش‌اش بکشم.

پول که اصلا نداشتم.

شلوارم هم کهنه و پاره-پوره بود.

فیلم ِ محبوبم هم همه‌پسند شده بود.

خیابان هم عجیب خلوت بود.

یک روز بلند شدم که بروم و دستانش را بفشارم.

خیلی هم خواب‌آلود بودم.

حقیقت‌گویی را هم پس می‌زدم.

جورابِ تمیز هم نداشتم.

راه هم خیلی دور بود.

یک روز بلند شدم که بروم و آرام در گوش‌اش زمزمه کنم.

به مرامی-مسلکی که اعتقاد نداشتم.

چیزی هم که مرا گرم نمی‌کرد.

پنجره‌ی روبرویی هم مدت‌ها بود بسته بود.

شعری-چیزی هم از بَر نبودم.

یک روز بلند شدم که بروم و خیره و پرت نگاه‌اش کنم.

خوشگل‌های خیابان همه از دَم احمق بودند.

مریدِ هیچ کس هم نبودم.

بدن‌ها که چنگی به دل نمی‌زد.

حسرتِ چیزی را هم نمی‌خوردم.