اگر از رجزخوانی ِ اسطوره‌ای درباره‌یِ گذشته و حال و آینده‌یِ ایران به تنگ آمده‌اید، اگر از تخدیر بیزار اید و روایت‌هایِ کهنه به خنده‌ی‌تان می‌اندازد و در همان حال خشمگین‌تان می‌کند، اگر خشمگین اید و به تنگ آمده، و اگر در عین ِ حال حس ِ تعلّقی دارید به همه‌یِ آن اسطوره‌ها که هستند اما به شکل ِ نفرت‌انگیزی روایت می‌شوند، و شما آن‌ها را جور ِ دیگری می‌پسندید ـ در جایگاهی شکست‌خورده و فروتنانه ـ «صادق هدایت، تاریخ و تراژدی» کتابی ست در همین حال و هوا: «اندیشه‌ای مغموم بر کرانه‌هایِ تاریکِ تاریخ».
صادق هدایت، تاریخ و تراژدی. نشر ِ نی. چاپِ اول: زمستانِ 1388.
دیگه کتابا برام حرفی ندارن هر کتابی که می خرم بیشتر از هفتاد هشتاد صفحه شو نمی تونم بخونم همش فکر می کنم واسه چی این کتابا میفروشن؟ از کوئلیو و کامو گرفته تا یونگ و پوپر
پاسخحذفخلاصه اینکه خیلی ترجیح میدم وبلاگ تو رو سر فرصت بخونم تا این کتا بارو
پ.ن: ربطی به این پست نداشت چون آخرین پستت بود اینجا نوشتم
پ.ن2: هنوز نیچه برام جذابه
عاليه... براي رضا خوشحالم و براي خودم بيشتر كه دوستاني مثل رضا و شما دارم...
پاسخحذفدوستتون دارم
به پریسا:
پاسخحذفارادت داریم.
رضا دوست خوبیه ... خوشحالم که دوست نویسنده ای دارم که روی سکوی پرتاب ایستاده و نگاهش به افقهای دور... برای رضا و برای تمام دوستانم(به خصوص دوستان کافه های چهارشنبه های دور) آرزوی موفقیت می کنم
پاسخحذف